جمعه بیست و نهم آذر ۱۳۹۲. روی زمین یک روسری هرجا که افتاده ست. تأویلی از خاموشی یک شعله در باد است. این باد ها در روسری های بدون تو. من را به دست هرچه بادا باد ها داده ست. تاریخ دشوار است, یادم نیست کی رفتی. میدانم اما نیستی, جغرافیا ساده ست. بی تو پلنگی نیستم, گم کرده ماهش را. بی تو سگی هستم که در اندوه قلاده ست. نمیدانم, ولی بی تو. هر جا که باشم اتفاقی خیس افتاده ست. سه شنبه بیست و ششم آذر ۱۳۹۲.

شب کولی - رضا افشاری. لذت متن - لیلی مسلمی. خوک ها در خیابان های تهران. متولد 1308 در شهرستان باغ ملک. همان روز عاشق دختری شدم. وقتی با هم تو یه قاب می ایستین. ما عشقتون رو حس می کنیم.

به نام خدایی که هیچ وقت دیر نمی کند. خیلی از مواقع شده که میخواستم بیام و چیزی بنویسم برای اینکه شاید. حسو حال این صفحه تا حدی عوض بشه اما نمیدونم از سر تنبلی یا. نمیدونم هرچیزه دیگه ای نتونستم و شاید نخواستم . ذهنم تکرار میشه و هیچ وقت نشد که تمومش کنم اینجا مینویسمش شاید. این پست آخریش باشه . مرگ اتفاقیست که می افتد بعد بودن نبودنی ساده. باورش هم اگر چه آسان نیست مرگ اتفاقیست که افتاده.